Surica. Starosłowiański naturalnie fermentowany napój

 

Surica to tradycyjny słowiański napój fermentowany z ziół i owoców rosnących na łąkach, polach i w lasach.
Ma on wiele nazw – surja to znaczy słońce, słoneczny miód, eliksir pocałowany słońcem. Nasi przodkowie wierzyli w moc słońca i w to, że napełni ono swoją mocą miodowe napitki, syropy na miodzie i da im moc. W słowiańskiej mitologii Surica to bogini słońca, radości, światła i miłości.
Niektórzy twierdzą, że nazwa surja pochodzi od imienia boga Kwasury, którego bogini Łada nauczyła przyrządzać napój z ziół zalewanych wodą z miodem i wystawianych na słońce. Na wielu terenach do dzisiaj jest to bardzo popularny napój. Przyrządza się go ze względu na jego zdrowotne właściwości oraz zdolność do gaszenia pragnienia w upalne dni. Swoje prozdrowotne zalety surica zawdzięcza składnikom. Robi się ją bowiem z roślin: liści, ziół, kwiatów – właściwie wszystkich darów, jakie może zaoferować nam ogród, las i łąka. Taki napój to bomba witamin i składników odżywczych, za którą organizm będzie nam wdzięczny.


Jak zrobić suricę?

To bogactwo witamin, enzymów i naturalny probiotyk.
Nie ma jednej receptury. Owoce i zioła wybieramy intuicyjnie słuchając własnych potrzeb. Do słoja dodajemy to co nam w duszy gra i co spotkamy na spacerze na łące i w lesie, albo w ogrodzie. Unikajmy jedynie piołunu, który sprawi, że nasza surica będzie miała gorzki smak.

 

 

Moja surica z tego, co znalazłam w ogrodzie:
owoce borówki amerykańskiej
liście malin
liście porzeczki
liście poziomki
gałązki bazylii
szałwia
tymianek
mięta
kwiaty lawendy i hibiskusa

Jak przygotować suricę?
1 wyparzony słój – ok. 3 litrowy
100-150 g naturalnego miodu – u mnie wielokwiatowy
przegotowana i ostudzona woda
kwiaty, owoce i zioła

 

 

Wybrane zioła, kwiaty, liście i owoce wkładamy do dużego słoja do 1/3 wysokości. Wodę mieszamy z miodem i
zalewamy zawartość słoja. Wody wlewamy do około 4/5 wysokości słoja. Należy zostawić trochę wolnego miejsca, ponieważ wsad będzie się unosił i wypływał podczas fermentacji.
Mieszamy zawartość słoja i przykrywamy lnianą ściereczką – u mnie pokrywka szklana. Słój wystawiamy na słońce na trzy dni. Najlepiej na zewnątrz na taras, balkon lub parapet.
Raz dziennie mieszamy napój czystą wyparzoną łyżką i zatapiamy wypływające zioła i kwiaty.
Po trzech dobach napój nadaje się do picia. Można dodaż kostki lodu. Pijmy na zdrowie!

Kurki i por w białym winie z makaronem. Sezonowo od A do M

 

Kurka, liszka, lisica, lisiczka, kurza noga lub stągiewka. Nazywana też grzybem żydowskim, ponieważ jest koszerna, a więc może być spożywana przez ortodoksyjnych Żydów.
Dzisiaj u mnie i w Konwaliowej kuchni jest królową !

Przygotowałam z kurkami pyszny, sycący posiłek, który można zrobić w zaledwie pół godziny, używając tylko jednego naczynia. Makaron z kurkami i sosem z białego wina przenosi gotowanie na nowy poziom dzięki swojej łatwości i wyrafinowaniu. Łączy się cudownie z prostymi składnikami – porami, grzybami i świeżymi ziołami. Z chęcią otwieram butelkę wina, aby przygotować taki obiad lub kolację.

200 g świeżych kurek, oczyszczonych
3 łyżki oliwy EV
2 łyżki masła
1 średni por, przycięty i pokrojony w cienkie plasterki ( biała i jasnozielona część)
2 ząbki czosnku, pokrojone w cienkie plasterki
2, 5 łyżeczki soli
300 g makaronu farfalle (penne, casarecce, pipe rigate)
4 szklanki bulionu warzywnego ( drobiowego lub wody)
2/3 szklanki wytrawnego białego wina
1/2 szklanki śmietanki kremówki
1/2 szklanki startego parmezanu plus do podania
2 łyżki posiekanego świeżego koperku
2 łyżki posiekanej świeżej natki pietruszki
1 łyżeczka startej skórki z cytryny
1,5 łyżeczki świeżego soku z cytryny
1/2 łyżeczki czarnego pieprzu

 

 

Rozgrzej oliwę w dużym rondlu na średnim ogniu. Dodaj kurki i gotuj, często mieszając, aż cały płyn odparuje – około 10 minut.
Dodaj masło, mieszając, aż się rozpuści. Dodaj pory, czosnek i 1 łyżeczkę soli. Gotuj, często mieszając, aż pory będą miękkie – 4 do 5 minut.
Wsyp makaron, wlej bulion i wino, dodaj pozostałe 1,5 łyżeczki soli. Zwiększ ogień do wysokiego i doprowadź do wrzenia. Zmniejsz ogień do średniego i gotuj na wolnym ogniu, mieszając od czasu do czasu, aż makaron będzie mniej niż al dente (sprawdź czas gotowania na opakowaniu).
Wlej śmietanę i gotuj na wolnym ogniu, aż sos równomiernie pokryje makaron – 3 minuty. Zdejmij z ognia. Wymieszaj z serem, zieleniną, skórką, sokiem z cytryny i pieprzem. Podawaj z dodatkowym serem.