Sałatka grecka z arbuzem. Pochwała lata!

 

Lato jest już oficjalnie, możemy więc rozkoszować się na dobre letnimi daniami, dojrzałymi owocami i fantastyczną pogodą.
Soczysty arbuz, bogate oliwki i słona feta – ta pyszna sałatka to lato na talerzu. Podaję ją jako danie główne,  dodatek do obiadu, potraw z grilla lub zabieram na piknik.

 

 

pół arbuza – u mnie żółty
1 zielony ogórek
100 g pomidorów mini
pół czerwonej cebuli, pokrojonej w cienkie plasterki
100 g oliwek – najlepiej Kalamata
100 g fety, pokruszonej
4 łyżki oliwy z pierwszego tłoczenia
4 łyżeczki czerwonego octu winnego
5 listków mięty, drobno posiekanych – opcjonalnie
¼ łyżeczki suszonego oregano

 

 

Pokrojoną w plasterki cebulę włóż do miski z zimną wodą i pozostaw do namoczenia na czas przygotowywania pozostałych składników. Arbuz przekrój wzdłuż na trzy kliny, następnie odetnij skórkę i pokrój na kawałki taki jak lubisz.  Ogórek przekrój wzdłuż na pół i łyżeczką wydrąż gniazda nasienne, następnie pokrój na kawałki. Pomidory pokrój na pół.
Arbuz, pomidory i ogórek przełóż do miski, następnie posyp oliwkami i fetą. Odcedź cebulę i dodaj do sałatki. Polej oliwą i octem winnym. Posyp miętą i oregano.

* Namoczenie surowej cebuli w zimnej wodzie pomaga złagodzić jej ostrość przed dodaniem do sałatki.

Inne sałatki z arbuzem
1. Z czerwoną cebulą i jalapenos
2. Z  pomidorami, bazylią i chili

Parmigiana di melanzane. Włoska zapiekanka z bakłażanów w sosie pomidorowym

 

Parmigiana di melanzane prawdopodobnie pochodzi z południa Włoch. Przypisują ją sobie mieszkańcy okolic Parmy, Sycylii i Neapolu. Z tą pierwszą ma wiązać ją nazwa. Historycy kulinarni jednak są podzieleni, bowiem może to być wyłącznie konotacja z serem używanym do przygotowania dania, czyli parmezanem, który pochodzi z Parmy.
Inni wskazują natomiast, że parmezan nie był tak istotnym elementem zapiekanki z bakłażanów, by od niego powstała nazwa dania. Z kolei według Pino Correntiego ( właściciela sycylijskiej restauracji) słowo parmigiana pochodzi od sycylijskiego słowa damigiana, które oznacza wiklinowy rękaw używany zarówno do podawania butelek wina, jak również do gorących zapiekanek.
Trzeba jednak zauważyć, że pierwszym rejonem Włoch, w którym pojawił się bakłażan była właśnie Sycylia i dlatego teoria, że właśnie tam stworzono oryginalny przepis, jest najbardziej prawdopodobna.

Parmigiana di melanzane jest bardzo prosta. Składa się z bakłażana smażonego na patelni na oliwie, którego poszczególne warstwy przekładane są bogatym w smaku sosem pomidorowym oraz serem. W jego niektórych wersjach bakłażany są maczane najpierw w jajku i mące, a dopiero później smażone. Jeszcze inne wariacje pozwalają na użycie mozzarelli zamiast parmezanu. Albo wykorzystuje się oba sery.
W Neapolu danie czasami przygotowywane jest z cukinii albo karczochów. W Anglii z kolei do tej wegetariańskiej potrawy dodaje się wieprzowinę lub kurczaka z sosem beszamelowym, a w Argentynie cielęcinę, kurczaka i… frytki.

 

 

2 duże bakłażany
700 – 800 ml sosu pomidorowego
oliwa EV
1 cebula
2 ząbki czosnku
listki oregano
200 g Parmigiano Reggiano
2 mozzarelle
świeże liście bazylii
sól
pieprz

Bakłażany pokrój w podłużne plastry, cienkie. Odrzuć końcówkę z ogonkiem.
Posyp je solą i zostaw na 15 minut, by puściły wodę. Osusz za pomocą papierowych ręczników.
Bakłażany smaż na oliwie przez około 2 minuty z każdej strony, na dość sporym ogniu, aby się zrumieniły. Odłóż na talerz.
Obierz cebulę i czosnek. Cebulę pokrój w kostkę. Do garnka wlej 2 łyżki oliwy i zeszklij cebulę, wyciśnij ząbki czosnku. Wlej passatę, dodaj 2 łyżeczki soli, 1 pieprzu i oregano. Gotuj sos przez 15 minut.
Piekarnik nagrzej do 180 st. C.
Mozzarelle pokrój na plastry. Zetrzyj parmezan. Do naczynia do zapiekania wlej chochlę sosu i połóż warstwę plastrów bakłażana. Połóż plastry mozzarelli. Polej sosem. W ten sposób ułóż kolejne warstwy. Na koniec pokryj całość sosem i rozłóż starty parmezan. Piecz aż sos zacznie bulgotać, a ser się stopi – 30 – 40 minut.
Przed podaniem pokrój na porcje i udekoruj bazylią.