Focaccia z ogrodowymi winogronami i tymiankiem

 

Bedąc ostanio na wsi trafiłam na ogrodowe winobranie. Moja Gospodyni zrywała dorodne grona winogron cudownie dojrzałych we wrześniowym słońcu. Pogoda była toskańska, więc winobranie miało w sobie coś z tamtego klimatu. Dołączyłam z checią do tej wdzięcznej pracy. Fioletowe grona szybko znajdowały miejsce w koszach, a my rozmawiałyśmy o tym co zrobimy z tych aromatycznych owoców. Ona wino, ja sok i focaccię. Resztę zjemy, co zresztą zaczęłyśmy już teraz.
Focaccia z winogronami i tymiankiem przypomina mi nasze pobyty w Toskanii..

 

 

Focaccia z winogronami i tymiankiem

350 ml letniej wody
10 g świeżych drożdży lub 5 g suchych
1 łyżka soli morskiej
500 g mąki pszennej 00 lub pszennej chlebowej
oliwa z pierwszego tłoczenia

ciemne winogrona – u mnie ogrodowe, suszony tymianek

Do dużej miski wlewamy wodę, dodajemy drożdże rozrobione i mieszamy, aż się rozpuszczą. Dodajemy sól i mieszamy. Wsypujemy mąkę i mieszamy drewnianą łyżką do połączenia składników. Miskę przykrywamy folią spożywczą, nie całkiem szczelnie i odstawiamy na 2 godziny w temperaturze pokojowej. Po tym czasie wstawiamy ciasto do lodówki na minimum 12 godzin. Przed pieczeniem wyjmujemy miskę z lodówki, ciasto oprószamy lekko mąką i przez około minutę formujemy ciasto, delikatnie naciągając górną powierzchnię do dołu i lekko je obracamy. Formę do pieczenia smarujemy oliwą, wkładamy ciasto i polewamy je oliwą. Rozprowadzamy je palcami na powierzchni formy tworząc dołki. Zostawiamy do wyrośnięcia na około 40- 50 minut i przykrywamy ściereczką. Piekarnik nagrzewamy do 200 st. C. Na wyrośnięte ciasto układamy winogrona i posypujemy tymiankiem. Pieczemy 20-25 minut aż placek się zrumieni. Studzimy na kratce.
Z podanych składników można zrobić jedną dużą lub dwie mniejsze focaccie.
Njabardziej lubimy ją jeść z dobrą oliwą i popijać winem. Ale jest doskonałym dodatkiem do przystawek, zup i sosów.

Kifli. Kifla. Kifle we wrześniowej Piekarni

 

Kifli , kifla, kifle lub kipferl, to tradycyjne ciasto znane w Europie Środkowej i Wschodniej. Powszechnie znane jako kifli  – co oznacza „twist” lub „półksiężyc” w języku węgierskim, kipferl w austriacko-niemieckim i kifla w języku serbsko-chorwackim, jest bułką drożdżową w kształcie półksiężyca i popularnym pieczywem śniadaniowym.

W Czechach rohlík pszenny obok houski o identycznym cieście i smaku stał się podstawowym pieczywem, być może bardziej popularnym niż tradycyjny chleb żytni. W Serbii i Macedonii Północnej kifli są czasami robione z sezamem i serem, znane jako zwykłe kifli, czyli właściwie rogaliki.

Kipferl to rogalik, który pochodzi z Austrii i jest znany od co najmniej XIII wieku, miał różne kształty. Kipferl może być wykonany bez dodatków lub z orzechami lub innymi nadzieniami (niektórzy uważają rugelach za formę kipferl). Niektóre źródła twierdzą, że kipferl mógł być oparty na znanym Egipcjanom feteer meshaltet.

Istnieje  przekonanie, że te  bułeczki powstały, gdy siłom chrześcijańskim udało się uwolnić Budę spod okupacji osmańskiej w roku 1686. Natychmiast po zwycięstwie piekarze z Budy wypiekali i sprzedawali świeże bułki w kształcie półksiężyca, aby uczcić zwycięstwo. Ten zwyczaj szybko się przyjął i od tego czasu kifli są popularne w regionie Europy Wschodniej.

Narodziny samego rogalika pochodzą z prostszej formy kipferl, jeszcze przed wynalezieniem wiedeńskich piekarni . Można to datować co najmniej na 1839 r. Wtedy to austriacki oficer artylerii August Zang założył wiedeńską piekarnię „Boulangerie Viennoise” . Ta piekarnia, która serwowała wiedeńskie specjały, w tym kipferl i bochenek wiedeński, szybko stała się popularna i zainspirowała francuskich naśladowców. Francuska wersja kipferl została nazwana ze względu na kształt półksiężyca (rogalika) i stała się kształtem rozpoznawalnym na całym świecie. Dlatego uważa się, że kipferl jest właściwie prekursorem francuskiego rogalika.

Kifli są wykonane z najprostszych składników, które można znaleźć w każdej spiżarni i bez problemu można je przygotować w domu. Kifli wytwarza się przez pocięcie arkuszy miękkiego ciasta drożdżowego na trójkątne kliny, a następnie zwijanie ich w półksiężyc i pieczenie. Kifli różni się od francuskiego rogalika tym, że jest zrobiony z prostego ciasta przypominającego chleb i jest zarówno cieńszy, jak i dłuższy. Mogą również występować w różnych rozmiarach, a niektóre z nich mają wagę małego bochenka chleba.

Rodzaje kifli

* Kilfi z mąki orkiszowej
Po wyjęciu z piekarnika bułki można pozostawić bez niczego lub namoczyć wodą, aby nadały im połysk, lub można je posmarować i posypać makiem lub kminkiem zmieszanym z grubą solą. Ta ostatnia odmiana często ma prosty kształt, zamiast zakrzywionego  półksiężyca.

* Słodkie kifli
Istnieje też kilka słodkich bułeczek, które noszą nazwę kifli i są one spożywane pod koniec posiłku lub przy popołudniowej herbacie lub kawie.

* Vaníliás kifli to małe, miękkie ciastko zrobione z ciasta z mielonych orzechów zamiast mąki. Zwykle są wytwarzane z orzechów włoskich albo z migdałów ( poza Węgrami). Po upieczeniu zawija się je w cukier puder o smaku waniliowym, po czym pozostawia do ostygnięcia.

Kifle to jeden z najpopularniejszych  chlebów śniadaniowych w Bośni i Hercegowinie. W Stanach Zjednoczonych pieczywo jest znane jako świąteczne ciasto wypełnione orzechami włoskimi, ale w Bośni jest to w rzeczywistości każdy rodzaj chleba lub ciasta w kształcie półksiężyca.

Kifli je się najczęściej jak chleb lub bułki, zwykle przygotowuje się je na kanapkę, czasem same lub z masłem, jak świeża bagietka. Często, zwłaszcza na śniadanie, dodatkiem jest dżem lub miód lub można je użyć do namaczania w słodkim sosie.

Bez względu na to, jaką nazwę wybierzesz,  to pieczywo  będzie doskonałym dodatkiem na każdym stole w dowolnym momencie.

 

 

Kifle
przepis Akacjowy blog z moimi zmianami

ciasto na 8 sztuk
400 g mąki pszennej chlebowej typ 650 ( u mnie mąka orkiszowa T750 bio)
270 ml mleka + do posmarowania
30 g rozpuszczonego masła
1 łyżeczka cukru
1 łyżeczka soli
9 g drożdży suszonych/ 5-6 g drożdży instant

Do dzieży robota wsypać mąkę, zrobić dołek, wlać letnie mleko, wsypać drożdże i cukier i zostawić na ok. 15 min. żeby drożdże zaczęły pracować. Następnie dodać sól i schłodzone, rozpuszczone masło. Wyrobić gładkie i elastyczne ciasto. Podzielić je na 8 części (po 85 g) i każdą część rozwałkować cieniutko w trójkąt. Zwinąć od podstawy trójkąta (u mnie miała ok. 20 cm, a wysokość ok. 40 cm) i odłożyć na wyłożoną pergaminem blachę. Następnie po zrobieniu wszystkich rogalików posmarować je mlekiem i wstawić do ciepłego piekarnika, żeby urosły (ok. 20 min.). Gdy wyrosną znów posmarować je mlekiem i ewentualnie posypać – makiem, kminkiem, sezamem, słonecznikiem itp. Piec w temp. 180 stopni przez 10 minut, potem zwiększyć temperaturę do 200 i piec kolejne 10 minut. Na koniec wstawić je na 5 min. pod grill. Ostudzić na kratce. Są bardzo chrupiące i apetyczne.

* po uformowaniu ciasta w kulę, przykryłam je folią i wstawiłam na noc do lodówki. Rano odpoczywało na blacie 2 godziny, po czym uformowałam je w półksiężyce i upiekłam na śniadanie.

* kifle posypałam wędzoną solą morską w płatkach, kminem rzymskim, sezamem czarnym i białym

 

 

Kifli na blogach:
Akacjowy blog
Dom z mozaikami
Konwalie w kuchni
Kuchnia Alicji
Kuchnia Gucia
Kuchennymi drzwiami
Ogrody Babilonu
Polska zupa
Rodzinnie roślinnie
Stare gary
Takie tam moje pomysły
Weekendy w domu i ogrodzie
Zacisze kuchenne