Surica. Starosłowiański naturalnie fermentowany napój

 

Surica to tradycyjny słowiański napój fermentowany z ziół i owoców rosnących na łąkach, polach i w lasach.
Ma on wiele nazw – surja to znaczy słońce, słoneczny miód, eliksir pocałowany słońcem. Nasi przodkowie wierzyli w moc słońca i w to, że napełni ono swoją mocą miodowe napitki, syropy na miodzie i da im moc. W słowiańskiej mitologii Surica to bogini słońca, radości, światła i miłości.
Niektórzy twierdzą, że nazwa surja pochodzi od imienia boga Kwasury, którego bogini Łada nauczyła przyrządzać napój z ziół zalewanych wodą z miodem i wystawianych na słońce. Na wielu terenach do dzisiaj jest to bardzo popularny napój. Przyrządza się go ze względu na jego zdrowotne właściwości oraz zdolność do gaszenia pragnienia w upalne dni. Swoje prozdrowotne zalety surica zawdzięcza składnikom. Robi się ją bowiem z roślin: liści, ziół, kwiatów – właściwie wszystkich darów, jakie może zaoferować nam ogród, las i łąka. Taki napój to bomba witamin i składników odżywczych, za którą organizm będzie nam wdzięczny.


Jak zrobić suricę?

To bogactwo witamin, enzymów i naturalny probiotyk.
Nie ma jednej receptury. Owoce i zioła wybieramy intuicyjnie słuchając własnych potrzeb. Do słoja dodajemy to co nam w duszy gra i co spotkamy na spacerze na łące i w lesie, albo w ogrodzie. Unikajmy jedynie piołunu, który sprawi, że nasza surica będzie miała gorzki smak.

 

 

Moja surica z tego, co znalazłam w ogrodzie:
owoce borówki amerykańskiej
liście malin
liście porzeczki
liście poziomki
gałązki bazylii
szałwia
tymianek
mięta
kwiaty lawendy i hibiskusa

Jak przygotować suricę?
1 wyparzony słój – ok. 3 litrowy
100-150 g naturalnego miodu – u mnie wielokwiatowy
przegotowana i ostudzona woda
kwiaty, owoce i zioła

 

 

Wybrane zioła, kwiaty, liście i owoce wkładamy do dużego słoja do 1/3 wysokości. Wodę mieszamy z miodem i
zalewamy zawartość słoja. Wody wlewamy do około 4/5 wysokości słoja. Należy zostawić trochę wolnego miejsca, ponieważ wsad będzie się unosił i wypływał podczas fermentacji.
Mieszamy zawartość słoja i przykrywamy lnianą ściereczką – u mnie pokrywka szklana. Słój wystawiamy na słońce na trzy dni. Najlepiej na zewnątrz na taras, balkon lub parapet.
Raz dziennie mieszamy napój czystą wyparzoną łyżką i zatapiamy wypływające zioła i kwiaty.
Po trzech dobach napój nadaje się do picia. Można dodaż kostki lodu. Pijmy na zdrowie!

Ocet z kwiatów czarnego bzu. Co to jest żywy ocet i matka octowa?

 

To już ostatnia chwila, aby nastawić ocet z kwiatów czarnego bzu. Mają teraz mnóstwo pyłków, które oddadzą do maceratu.  Warto pokusić się o ten wyjątkowy ocet.

Co to jest żywy ocet?
Żywy ocet przygotowywany jest ze świeżych owoców lub kwiatów, które zostają poddane długiej fermentacji. Fermentacja powinna przebiegać bez dodatku drożdży. Żywy w tym przypadku oznacza niepasteryzowany, zawierający żywe kultury bakterii i naturalnie mętny – na dnie butelki znajduje się osad owocowy, a na powierzchni octu po jakimś czasie pojawi się ‘matka octowa’.

Co to jest ‘matka octwowa’ ?
Na starszym occie utworzy się ‘matka octowa’. Jest to szczególny element procesu przygotowywania octu. Jest to galaretowaty, meduzo-podobny skrzep, który tworzy się na powierzchni fermentującego octu. Matka octowa składa się z celulozy i bakterii kwasu octowego i mimo swojego niezbyt estetycznego wyglądu oznacza, że proces fermentacji octu odbył się prawidłowo. To dowód, że ocet ciągle żyje. A żywy ocet jest najbardziej wartościowy.

 

 

Jak przygotować żywy ocet z kwiatów czarnego bzu?

Przepis I
duży wyparzony słoik z dobrym zamknięciem
baldachy czarnego bzu bez zielonych łodyg
ocet jabłkowy lub inny niepasteryzowany w proporcji 1 filiżanka na 1 baldach
1 łyżka cukru opcjonalnie

Wymieszaj dobrze wszystkie składniki w słoju, nie napełniaj go do końca, zamknij i odstaw na 3-5 dni w ciepłe, zacienione miejsce. Codziennie rano i wieczorem wstrząsaj słojem. Po miesiącu przecedź, rozlej do słoików i odstaw do dojrzewania. Im dłużej stoi, tym ma więcej dobrych właściwości.

Przepis II
duży wyparzony słój
baldachy czarnego bzu
woda + cukier – 1 szklanka wody i 1 łyżka cukru

Baldachy bez łodyg włóż do słoja – uważaj, aby nie odfrunął z nich pyłek! Wodę wymieszaj z cukrem i zalej nim kwiaty. Słój wypełnij najwyżej do 3/4 wysokości. Zakręć i odstaw. Codziennie rano i wieczorem energicznie potrząsaj słojem. Fermentacja w środku może być burzliwa. Po miesiącu przecedź płyn przez sito, przelej do wyparzonych słoików ( w słoikach tworząca się matka octowa ma więcej swobody) i odstaw, aby ocet dojrzał.

Właściwości octu z kwiatów czarnego bzu
* Wspomaga system immunoligiczny, dzięki dużej zawartości witaminy C przeciwdziała infekcjom, a w razie zachorowania, pomaga łatwiej się z nimi uporać
* Pomaga na problemy jelitowo-żołądkowe
* Wspomaga leczenie reumatyzmu i artretyzmu
* Leczy zapalenie spojówek, przebarwienia skóry i trądzik różowaty
* Obniża gorączkę
* Działa przeciwbakteryjnie i przeciwgrzybiczo, skutecznie zapobiega infekcjom wywoływanym m.in. przez bakterie E. Coli
* Jest naturalnym probiotykiem, korzystnie wpływa na florę bakteryjną jelit, przeciwdziałając problemom i w trakcie antybiotykoterapii oraz w biegunkach i zaparciach
* Wspomaga odchudzanie, hamuje apetyt, a pobudzona nim perystaltyka jelit ułatwia pozbywanie się z organizmu toksyn
* Odkwasza organizm – żywy ocet z kwiatów czarnego bzu wyrównuje poziom pH organizmu, wspierając odporność i poprawiając ogólną kondycję i samopoczucie
* Ma działanie wzmacniające, reguluje pracę jelit, a więc poprawia kondycję całego organizmu>
* Pomaga oczyścić organizm z toksyn, dzięki zawartości przeciwutleniaczy niszczy wolne rodniki – przyczynę wielu chorób. Zmniejsza ryzyko zachorowania na raka, udar, opóźnia procesy starzenia.

Co zawiera ocet żywy z kwiatów czarnego bzu ?
Jest źródłem ponad dwudziestu związków mineralnych i pierwiastków śladowych, zawiera między innymi:
* Antyoksydanty – resweratrol, kwas chlorogenowy, katechinę, taninę, kwas propionowy, kwas mlekowy, kwas cytrynowy, beta-karoten
* Garbniki
*Pektyny
* bakterie probiotyczne
* Witaminy A, B1, B2, B6, C, E, P
* Enzymy i aminokwasy
* Makro i mikroelementy – miedź, magnez, siarkę, krzem.