Faworki polskie Pierre Hermé

 

Kiedy jest się w Paryżu nie sposób nie odwiedzić słynnej cukierni albo kawiarni króla deserów Pierre Hermé. Sklep ze słodyczami znajduje się przy 185 rue de Vaugirard, natomiast kawiarnia przy najdroższej ulicy Paryża – 86 avenue des Champs-Elysées. Ceny oscylują wokół kosmosu, ale naprawdę warto. Tak wyrafinowanych w formie i smaku deserów próżno szukać, choć Paryż z nich słynie.
Otóż mam jedyną starą książkę Pierre Hermé przetłumaczoną na polski – Desery. W niej to właśnie znajdują się przepisy na doskonałe desery w wykonaniu Mistrza, z różnych stron, w tym i z Polski. Dzisiejsze faworki polskie znalazłam właśnie w tej książce. Są cieniutkie, delikatne i aksamitne w smaku. A przepis zupełnie prosty.

 

 

Faworki polskie Pierre Hermé

250 g mąki ( u mnie tortowa)
1 jajko
2 żółtka
125 ml kwaśnej śmietany
2 łyżki cukru pudru
2 łyżki spirytusu
750 g smalcu do smażenia
100 g cukru pudru do posypania faworków

Mąkę przesiać na stolnicę, pośrodku zrobić wgłębienie. Włożyć w nie jajko, żółtka, śmietanę i cukier. Polać spirytusem i stopniowo zgarniając mąkę, wyrabiać caisto, aż składniki się połączą. Podsypując stolnicę mąką, ciasto wygniatać przez kilka minut, aż będzie gładkie i elastyczne. Następnie wybijać wałkiem lub uderzać ciastem o stolnicę, aż w cieście będą widoczne pęcherzyki powietrza.
W szerokim garnku rozgrzać smalec do temperatury 170 st. C. Ciasto rozwałkować na prostokątny placek o grubości 1 – 2 mm. Placek pokroić radełkiem na paski długości 12 cm i szerokosci 3 cm. W śrdokowej części każdego paska zrobić nacięcie długości 5 cm. Jeden koniec ciasta unieść, włożyć w nacięcie, przewlec i pociagnąć obydwa końce ciasta.
Do rozgrzanego smalcu wkładać po kilka faworków i smażyć, aż lekko się zrumienią, odwrócić i zrumienić z drugiej strony. Usmażone faworki ostrożnie wyjąć łyżką cedzakową i osączyć z tłuszczu na papierowym ręczniku. Gdy ostygną, posypać cukrem pudrem i ułożyć na paterze.

Faworki z rodzinnego zeszytu

 

Ze wspomnień moich Bliskich i rodzinnych zapisków wynika, że w naszej Rodzinie szczególnie celebrowano karnawał. Od wieczorków i przyjęć, po karnawałowe szaleństwa w kuchni. A ulubionymi słodkościami w karnawale były faworki. Wszystko to idealnie zapisało się w kodzie genetycznym, bo na hasło faworki ogarnia nas niezwykłe ożywienie i wszyscy gotowi są zakasać rękawy i biec do kuchni.
Ostatnio też zadzwoniła do mnie wiekowa już Ciocia i podała kolejny rodzinny przepis na faworki staropolskie, aby ocalić je od zapomnienia. Dodałam go do rodzinnego zeszytu z przepisami i dzielę się nim na blogu. Faworki są bardzo kruche i delikatne. Rozpływają się w ustach.

 

 

Faworki  z rodzinnego zeszytu
400 g mąki  – 300 g tortowej i 100 g krupczatki
20 g cukru pudru
40 g masła
8 żółtek i 4 jaja
1 łyżka gęstej śmietany 18%
50 ml spirytusu

smalec do smażenia  ( ostatecznie olej słonecznikowy ) 500 – 600 g
cukier puder i cukier waniliowy do posypania

Całe jaja wybijamy do miski i rozkłócamy widelcem  na pianę. Mąki przesiewamy  przez sito na blat, dodajemy cukier, miękkie masło , żółtka, ubite jajka, śmietanę i spirytus. Wszystko zagniatamy i wyrabiamy gładkie ciasto – można zrobić to w misie robota.  Następnie ciasto wybijamy wałkiem, aż pojawią się na nim pęcherzyki powietrza. Ciasto cienko wałkujemy i kroimy radełkiem  na  paski  długości ok. 8-10 cm i szerokości ok. 3 cm. W środku każdego paska  wzdłuż robimy nacięcie, przez które przekładamy jeden koniec ciasta,  aby utworzył się faworek. W dużym rondlu rozgrzewamy  tłuszcz i do gorącego  wkładamy partiami  faworki. Smażymy je z obu stron na złoty kolor, a następnie wyjmujemy łyżką cedzakową na papierowy ręcznik, aby odciekły z tłuszczu. Kiedy lekko przestygną, posypujemy je cukrem pudrem wymieszanym z cukrem waniliowym.