Herbata kojarzy nam się najczęściej z Azją. Z tego regionu bowiem docierają do nas liście herbaty.
Ale jeszcze jeszcze w XIX wieku bardzo popularna była rosyjska herbata. Pierwsze wytwórnie herbaty rosyjskiej powstały w okolicach Petersburga. Jedną z najpopularniejszych rosyjskich herbat był koporski czaj, koporska herbata – nazwa pochodzi od miasteczka Koporie w okręgu petersburskim.
To herbata z fermentowanych lub suszonych liści i kwiatów wierzbówki kiprzycy była drugim towarem eksportowym carskiej Rosji, zaraz po rabarbarze, a przed konopiami, futrami i złotem.
Europejczycy kochali ten smak, woleli wierzbówkę kiprzycę od liści Camellia sinensis. Sukces rosyjskiej herbaty przeszkadzał plantatorom w Indiach, rozpuszczono więc plotkę o fałszowaniu produktu białą glinką, co miało być szkodliwe dla zdrowia. Była to nieprawda, ale zła sława rozprzestrzeniła się szybko i zakończyła rynkowy sukces herbaty z kiprzycy.
Obecnie jest bardzo trudno kupić tradycyjną rosyjską herbatę taką, jaką produkowano na masową skalę jeszcze 100 lat temu. Dlatego jeśli chcesz skosztować najlepszej herbaty świata, musisz sama ją zrobić lub kupić u zielarki.
Suszona herbata z wierzbówki kiprzycy
Liście i kwiaty susz na płótnie w przewiewnym i suchym, ale nie nasłonecznionym miejscu, rozłożone w jednej warstwie. Potem wsyp do wyparzonych słoików lub szczelnych pojemników i odstaw na 2 tygodnie. Napar będzie podobny kolorem do tradycyjnej zielonej herbaty.
Jak zrobić fermentowaną herbatę Ivan czaj?
Ten proces jest bardziej złożony, ale fascynujący. Liście wierzbówki kiprzycy rozłóż cienką warstwą, żeby podwiędły, kwiaty wysusz osobno.
Narusz strukturę tkanek liścia ręcznie je rolując lub ugniatając do momentu, aż puszczą sok i staną się wilgotne. Możesz też zmielić liście w maszynce do mięsa, najlepiej z dużymi otworami (ta technika jest szybsza).
Fermentacja ( utlenianie enzymatyczne) w domowych warunkach najlepiej przeprowadzić w szczelnych słoikach. Zrolowane lub rozdrobnione w maszynce liście umieść w słoikach, które wstaw do piekarnika nagrzanego do 50 st. C, na 4-12 godzin (tempo fermentacji zależy od grubości liści – jeśli liście zmieniły kolor na zielono-brunatny i pojawił się zapach, owocowy na przykład, to znak, że można przerwać proces utleniania).
Sfermentowane liście rozłóż cienką warstwą i wysusz w ciepłym, przewiewnym miejscu. Można suszyć je też w uchylonym piekarniku w temperaturze około 50 st. C, z włączonym wentylatorem lub termoobiegiem. Dodaj teraz wysuszone kwiaty i umieść w szczelnym pojemniku. Odstaw herbatę do tzw. suchej fermentacji na minimum miesiąc. Ivan czaj można pić od razu, ale pełnię smaku rozwija po upływie co najmniej miesiąca.
Jak parzyć rosyjską herbatę?
W imbryku lub dzbanku, odmierzając 1 łyżeczkę suszu na osobę. Nie zalewaj jej wrzątkiem, tylko wodą w temperaturze 80 – 90 st. C. Najlepsza dla wydobycia smaku i aromatu naparu jest miękka woda ( filtrowana ).
foto gettyimages.com
Korzyści zdrowotne herbaty z wierzbówki kiprzycy
Wskazaniem do picia są choroby skórne – łuszczyca, trądzik, wypryski, dermatozy, pokrzywka, łojotok, łojotokowe zapalenie skóry, figówka, ropne zapalenie mieszków włosowych, łupież tłusty, dermatoza okołoustna. Także schorzenia autoimmunologiczne układowe, przerost i stan zapalny gruczołu krokowego, kamica moczowa, stany zapalne układu moczowego i płciowego u kobiet i mężczyzn, hirsutyzm i inne choroby spowodowane nadmiarem androgenów, zaburzenia miesiączkowania, upławy, bóle i zawroty głowy, nerwobóle, bezsenność, moczenie nocne, wyczerpanie nerwowe, trudno gojące się rany, choroby alergiczne, łysienie androgenne.
Napar z wierzbówki kiprzycy przygotowałam z wody gotowanej w czajniku elektrycznym Kohersen® Modern Matt .
Czajnik Kohersen® Modern Matt został wykonany ze stali nierdzewnej. Na uchwycie i pokrywie zlokalizowane są Strefy Cool Touch. Jest wyposażony w moduł 2-stopniowego otwierania pokrywy. Posiada 2 wymienne filtry antywapienne. Pojemność użytkowa wynosi 1,7 l, czyli 10 filiżanek.
Czajnik elektryczny Kohersen® ma funkcjonalny design Kolekcji Modern Matt, bezpieczeństwo użytkowania i jest wykonany z wysokiej jakości materiałów. Doskonale odnajdzie się w każdej kuchni.
Ja nie mogę pić herbaty, ale kocham oglądać cały ten proces parzenia herbaty. Jest to istna sztuka. Nie tylko mieszania owych ziół, ale właśnie umiejętności wydobycia tych cudownych aromatów..
Papierowa Łowczyni, to jest herbata z zioła, więc nie taka w dosłownym znaczeniu.
Bardzo ciekawe wiadomości, wcześniej nie słyszałam o tej rosyjskiej herbacie, jej historii i właściwościach 🙂 Z przyjemnością o tym przeczytałam 🙂
Pozdrawiam ciepło, Agness:)
Agnieszko, bardzo się cieszę. Piję ja od jakiegoś czasu i polecam.
Nie słyszałam wcześniej o tej rosyjskiej herbacie, ale takie napary ziołowe chętnie przyrządzam zimą. Spróbuję więc, może mi zasmakuje Ivan Czaj 🙂
Edyta, warto ją pić. To naturalny zdrowy napar.
Historia rosyjskiej herbaty jest fascynująca, a koporska herbata brzmi wyjątkowo interesująco. To ciekawe, jak różne kultury i regiony eksperymentują z herbatą i jakie smaki zdobywają popularność. Dzięki za udostępnienie tych informacji na temat tradycji herbaty w Rosji!
Aniu, historia tej herbaty to też historia Europy, bo ta herbata była bardzo popularna na naszym kontynencie.
Wygląda na to, że proces przygotowania tej herbaty jest prawdziwym rytuałem. Dziękuję za ciekawy przepis i informacje. 🙂
Pozdrawiam.
Amelio,
tak, to prawdziwy rytuał. Bardzo Ci go polecam.
Przyznam, że nigdy jeszcze nie próbowałam takiej herbaty, więc wszystko przede mną 🙂
Miye, warto ją poznać. Naturalna i zdrowa.
Dziękuję za polecenie tego czajnika i herbaty.
Pojedztam, bardzo proszę.
O takiej herbacie pierwszy raz słyszę, choć że herbatę kiedyś sprawodzaliśmy z Rosji, to wiem. Gdzieś , kiedyś przewinęła się taka informacja w szkole.
Żyć nie umierać, wpisz sobie w google – Ivan czaj.