Mgła jak gęsty budyń wkradała się w każdą szczelinę ogródka.
Zbierałam orzechy spadające z leszczyny.
Wypełniło się nimi małe wiaderko.
Zostawiłam je na tarasie, może przydadzą się jakiejś wiewiórce?
Liści na trawie coraz więcej, a drzewa coraz bardziej nagie.
Myślę sobie, że nie lubią stać do wiosny bez jednego listka…
Wreszcie słońce przedarło się przez mgliste powłoki!
Wystawiam do niego twarz, a ono jest takie słabe, jakby wyczerpało baterie.
Na śliwkowym drzewie powiesiliśmy nowy karmnik i gromadzimy zapasy dla ptaków.
Ucieszą się z nowej stołówki!
Każdy kolejny dzień coraz bardziej się kurczy, a ja próbuję się z tym oswoić.
J. wyciągnął bioptron z czeluści garderoby i urządziliśmy sobie już pierwszy świetlny seans.
Myślami wedruję do Toskanii i wspominam nasze wyjątkowo długie wakacje…
Pomaga na jesienny spadek formy.
Może zdążymy jeszcze nazbierać owoców róży i zamknąć je w słodkim słoju?
Wiatr na szybie przykleił żółty liść, a ja ostatnie winogrona układam na focaccii.
Czy uda mi się oswoić jesień?
Focaccia z winogronami i gruszką
Ta mięciutka i aromatyczna focaccia jest idealnym poczęstunkiem na jesienne spotkanie.
300g mąki plus do podsypania blatu
3/4 szklanki ciepłej wody
1/2 łyżki miodu
3g suchych drożdży
1 łyżeczka soli morskiej
1/2 szklanki oliwy
200g winogron
1 dojrzała, ale twarda gruszka
2 gałązki świeżego rozmarynu
sól morska i pieprz do posypania
oliwa do pokropienia
W misecze łączymy wodę, drożdże i miód. Odstawiamy w ciepłe miejsce aż drożdże zaczną pracować, około 15 minut.
Do misy miksera wsypujemy mąkę, sól, 1/2 porcji oliwy, oraz mieszaninę drożdży.
Mieszamy hakiem na niskich obrotach, aż składniki się połączą. Zwiększamy prędkość obrotów do średnich i czekamy, aż ciasto będzie gładkie i miękkie, około 5 minut. Jeśli ciasto jest nadal bardzo luźne, dosypujemy więcej mąki.
Przenosimy ciasto na lekko posypany mąką blat i ugniatamy chwilę ręką. Miskę smarujemy niewielką ilością oliwy i wkładamy do niej ciasto. Przykrywamy folią spożywczą i odstawiamy, aż ciasto podwoi objętość, około 1 godziny.
Blachę do pieczenia wykładamy papierem do pieczenia i smarujemy go lekko oliwą. Ciasto wyjmujemy z miski i rozciągamy, tworząc owalny kształt. Układamy je na papierze i palcami robimy dołki na całej powierzchni. Przykrywamy ciasto wilgotną ściereczką i odstawiamy, aż po raz kolejny urośnie.
Zajmie to około 45 minut, do godziny.
W tym czasie płuczemy winogrona, osączamy je na sicie i osuszamy papierowym ręcznikiem. Odrywamy owoce od gałązek.
Gruszkę obieramy i kroimy na plasterki. Winogrona i gruszkę przekładamy do miski, dodajemy tymianek i wlewamy resztę oliwy, mieszamy.
Piekarnik nagrzewamy do temperatury 200 st. C. Na wyrośniętym cieście układamy winogrona i plasterki gruszki, igiełki rozmarynu, i posypujemy solą morską. Pieczemy na złoty kolor, ok. 25 minut.
Winogrona powinny być gorące i soczyste. Wyjmujemy z piekarnika, posypujemy pieprzem, skarapiamy oliwą i krótko studzimy przed podaniem.
iście jesienna propozycja Aniu:)
Reniu,
w istocie.
I pyszna też!
Mi zdecydowanie trudno jest oswoić jesień. Spadek formy odczuwam dość mocno. Na szczęście wróciło babie lato i bardzo cieszę się ze słońca. Wychodzę w południe na spacer z synkiem, jest wtedy bardzo ciepło, przyjemnie i od razu wraca mi uśmiech na twarz 🙂 A taką foccacią poczęstowałabym się bardzo chętnie, szczególnie, że jest na niej moja ukochana tej jesieni gruszka 🙂
Zuziu,
no niestety brak słońca powoduje spadek nastroju…
Endorfiny słabo się jesienią i zimą uaktywniają.
Ale ta focaccia naprawdę daje radę wziąć człowieka w garść!
Pysznie! Musimy jakoś przetrwać ten czas 🙂 Miłego!
Kamila,
smacznego!
Musimy, nia ma co…
Myślisz, że da się oswoić jesień? Chyba tylko Ci co ją lubią potrafią się nią cieszyć. No może jakby była słoneczna i ciepła:-) Cudna foccacia:-)
Marzena,
nie wiem do końca i próbuję…
Dzisiaj u mnie jest przepiękna pogoda.
Focaccia pasuje do tej słonecznej aury!
Amber – pyszna i bardzo apetyczna propozycja. Pięknie oswojona jesień 🙂 pozdrawiam
Dziękuję Małgosiu!
Lubię pyszne oswajanie.
Jaka piękna 🙂 Wygląda aromatyczne, boskie połączenie kolorów 🙂
Magda C.,
pięknie Ci dziękuję!
Świetne ,niebanalne składniki,ja bym się wprosiła na taką focaccię.
Laura,
dziękuję i z radością bym Cię poczęstowała!
Wygląda cudownie i bardzo smacznie 🙂
Dziękuję Łycho Smaków!
I bardzo Ci polecam.
Aniu przepiękna ta Twoja focaccia … a jakie smaki – niebo:)
Dziękuję Jolu!
I pozdrawiam Cię ciepło.
Na pewno się uda!:))) Częstuję się Twoją winogronową focaccią!
Magda,
mam nadzieję.
Bardzo proszę, smacznego~!